10 yıl komada hayat uğraşı veren tiyatro sanatkarı Kenan Işık, 29 Temmuz 2024’te haayatını kaybetti. Tarihçi Prof. Dr. İlber Ortaylı, Ankara Atatürk Lisesi’nden okul arkadaşı Kenan Işık’a dair Hürriyet Gazetesi’nde bir kaleme aldı.
Prof. Dr Ortaylı’nın Kenan Işık’la yer aldığı fotoğrafın öyküsünü anlattığı yazısı şöyle:
* Devlet Tiyatrosu’nun en ünlü sanatkarı Muazzez Kurtoğlu’nun Atatürk Lisesi Tiyatro Kulübü’nü ziyareti sırasında bu fotoğraf çekildi. Sağ başta Kenan Işık olmak üzere bizlerle çektirdiği fotoğraf. Ben en arkadayım. Muazzez Hanım çabucak ortada, öbür yanda Kenan Işık başkası Emrah dediğimiz arkadaş. Bu küme Sanatseverler’deki bir şiir gecesinde insanları büyülediler, program tekrarlandı. Bu divan edebiyatı gecesini hazırlayan da hocalarımızdan, daha sonra Eğitim Fakültesi’ne geçen Prof. Enise Kantimir’di.
* Kenan Işık deyince benim Atatürk Lisesi’ndeki son iki yılımda tiyatroya meraklı ve hakikaten gönül vermiş bir Malatyalı delikanlı göze çarpar. Konservatuar müdür yardımcılığından Atatürk Lisesi’ne edebiyat hocası gelen Bahri Miyak Hoca’nın talebeleriydik. Bu benim yetişme tarihinde Hicran Aktrük’le birlikte kilometre taşı olan hocalarımdandır. Bahri Bey Fransız edebiyatına da çok meraklıydı ve Türk edebiyatının yanıbaşında onu da bize sevdirirdi. Divan edebiyatını bu lisedeki sağcı solcu, sadeleştirmeci, muhafazakâr hocalar gereği üzere bilir ve öğretirlerdi.
* Kenan bu ortamda kurduğumuz tiyatro kulübünün meraklı ve faal bir üye, lider ve lider yardımcısıydı. Yer yer alıngan yer yer çok tatlı bir karakteri vardı. Bizim kulüp ise benim gibilerin yükte olduğu bir yerdi. Devlet tiyatrosu ve konservatuarının rejisör ve hocaları, özellikle Atatürk Liseli olup da sahne hayatına girenleri Muazzez Kurtoğlu üzere hürmetle andığımız sanatkarları sohbet ve konferansa çağırırdık. İki yılda tiyatro kulübünün sayesinde sahneye çıktığımı hatırlamıyorum fakat tiyatro hakkında hayli bilgi edindiğimi biliyorum.
* Alman Kültür Merkezi’nde konservatuar öğretmeni ve rejisörlerden Max Meinecke’nin tiyatro okuma kümeleri da ilgiyle takip edilecek faaliyetlerdi. Ankara canlı bir kültür hayatına sahipti. Bugün artık Avrupa Birliği’nin büyük argümanlarına karşın ortalıkta görülmeyen kültür merkezleri o tarihlerde Ankara ve İstanbul’da faaliyetteydi. Fransız, İtalyan merkezleri sinemalarda göremeyeceğimiz Fransız ve İtalyan sinemalarını getirirdi. Alman Kültür Merkezi’nde Çin gölge oyunları haftası bile vardı. Çin gölge oyunu orada ne arıyor demeyin. George Jakob başta olmak üzere Asya’daki gölge oyunlarını Türk Karagöz’ünü dahil (üstat toplayıcı Prof. Ritter’di) Almanlar toplamışlardır.
* Konserler bütün canlılığıyla devam ediyordu. Cuma akşamları yahut cumartesi öğle Ankara konser salonlarındaydı. Devlet tiyatrosu altın çağındaydı. Klasik tiyatroyu takip etmemiz, öğrenmemiz çok mühimdir. Hepimizin hafızasında Küçük Tiyatro, Büyük Tiyatro ve eski Halkevi olan bugünkü müze Üçüncü Tiyatro’nun anısı silinme olarak durur. Kenan Işık da bu ortamın içinde büyüdü. Ankara Sanat Tiyatrosu İstanbul’da yaşamayan Ankara’da patlayan bir tarihî kurumdu. Kesinlikle İstanbul’daki bir gence nazaran şanslıydı. Bu kadar bilgi toplamayı, görmeyi, yaşamayı lakin Ankara’nın atmosferi beşere kolaylıkla ve etkilice sağlayabilirdi.
* Dil-Tarih ile Hukuk Fakülteli gençler Hukuk Fakülteliyle, Devlet Konservatuvarlı ve ODTÜ’lü öğrenciler birbirini tanır ve bunlar derslerin dışında da muayyen yerlerde bir ortaya geliyordu. Sanatsever Ankaralı bürokratların ve hür meslek sahiplerinin kendileri için kapalı bir kulüp olarak kurdukları “Sanatseverler Kulübü” gençliği faaliyetleriyle içine çeken doğrusu çok yararlı sonuçlar hasıl eden bir yer oldu. 1960 ve 1970’lerin Ankara’sı buydu. Birinci evvel hava kirliliği akabinde darbelerle gelen sarsıntılar bu havayı siler üzere oldu. Ankara bugün o günleri diriltebilir mi, bilemiyorum lakin şirin ve verimli bir merkez olduğu açık ve sayısız sanatkarın kenti oldu.